Viviane Kleine is opgeleid aan de Academy of Equine Dentistry te Idaho en in 2013 officiëel erkend door de International Association of Equine Dentistry, een wereldwijd overkoepelende organisatie, die de kwaliteit van haar leden waarborgt. Dit betekent dat u verzekerd bent van de hoogst leverbare zorg op het gebied van de paardentandheelkunde. Daarnaast onderhoudt Viviane nauwe internationale contacten met klinieken en andere professionals (bitspecialisten, dierenartsen etc.) om zo tot een optimaal resultaat te komen.

 

Het besluit

‘De keuze om paardentandarts te worden kwam voor mij niet uit de lucht vallen. Ook ik dacht jarenlang dat een paardenmond geen ‘bemoeienis’ van buitenaf nodig had.
Elk jaar de paardentandarts?? …Het moest niet gekker worden!? 

Wat had ik me vergist….’

‘Sterrenkijker’

‘Toen ik in 2008 mijn (toen 3-jarige) ruin Adéz kocht werd ik snel geconfronteerd met ernstige problemen tijdens het rijden. Soms was mijn grote vriend zelfs ‘onbestuurbaar’ waarbij hij heftig met zijn hoofd schudde.

Ook kantelde hij zijn hoofd, waarbij hij aan één zijde het bit vast pakte. Ik was teneinde raad.

Zoeken naar de bekende ‘speld in de hooiberg’

Dus deed ik wat de meeste ruiters in dat geval zouden doen… Ik liet een nieuw zadel aanmeten en zijn rug bekijken door een specialist. Ik nam les in de academische rijkunst zodat zijn (en mijn) lichaamsbalans zouden verbeteren. Maar niets hielp. Het werd juist erger en erger.

Toen mijn arme paard voor de zoveelste keer bokkend en hoofdschuddend de rijbak door was gegaan bekroop mij het akelige vermoeden een paard te hebben gekocht met een neurologische aandoening. In gedachten zag ik mezelf al naar het slachthuis rijden. Ook de spookverhalen op internet hielpen niet bepaald. Achteraf kan ik het wel relativeren maar op dat moment zat ik echt met mijn handen in het haar.

 

‘Redder in nood’, de paardengebitsverzorger

Tijdens een avondje ‘speuren’ naar oplossingen kwam ik terecht op de site van een gecertificeerd paardengebitsverzorger. Hij werd later één van mijn belangrijkste leermeesters. Zijn uitleg van de symptomen sloeg de spijker op z’n kop en een afspraak was snel gemaakt. 

Ik weet nog precies toen ik voor het eerst in de mond van Adéz keek en dacht: ‘WOW! Wat een rij kiezen!’ Zoiets had ik werkelijk nog nooit gezien.

‘Een paard met wolfstanden?’

Mijn arme paard bleek last te hebben van storende wolfskiezen die  in contact kwamen met het bit. Ook bleek het restant van een melkkies mijn paard behoorlijk in de weg te zitten. 
Niet zo gek dus dat mijn arme paard zo ‘raar’ deed. Hij wilde mij duidelijk iets vertellen en tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik ‘geluisterd’ heb.
Als ik terug kijk schaam ik me wel een klein beetje voor al die keren dat ik boos werd om het hoofdschudden. Maar zoals zovelen wist ik op dat moment gewoon niet beter.

 

In de weken die volgden veranderde Adéz zienderogen. De hoofdschuddende ‘kip zonder kop’ transformeerde in een evenwichtig en leergierig paard waarmee het, tot op de dag van vandaag, nog steeds ‘goed communiceren’ is.

 

 

 

 

De beste paardentandarts

Ik ben opgeleid door de beste paardentandartsen ter wereld, die hun kennis en kunde belangeloos met mij wilden (en willen) delen.
Deze kennis wil ik, op mijn beurt, graag doorgeven aan iedereen die oprecht geïnteresseerd is in het welzijn van zijn of haar paard.
Ik wens u hierbij veel leesplezier maar bovenal, zoals ook ik die heb gehad, veel ‘oh-en-ah- momenten’toe.

 

Heel graag tot ziens!

Hartelijke groeten,

Viviane